Over ragebollen, realisme en de kunst van samen fantaseren
In het najaar van 2024 gingen we echt aan de slag. De contouren van onze herbergdroom lagen op tafel, nu wilden we weten wat daar allemaal bij kwam kijken.
Hoeveel kamers zouden we nodig hebben? Wat is eigenlijk een realistische horecaprijs voor koffie of een overnachting? Wanneer wordt een herberg financieel rendabel? En: waar zouden we willen zitten? Midden in de stad, of juist ergens waar je de stilte kunt horen?
We doken vol overgave in het uitwerken van ons plan. Middagen, avonden, hele dagen zaten we samen. Bladerend door inspiratie, rekenend aan mogelijkheden, pratend over hoe we zelf zouden willen wonen. Naast of bij de herberg. Soms verloren we ons in de details, met als hoogtepunt de keer dat Rian bloedserieus opmerkt dat er natuurlijk ook een ragebol aanwezig moest zijn in de herberg. Inclusief prijsopgave. We hebben minutenlang dubbel gelegen van het lachten.
In deze periode besloten we ook allebei een opleiding te gaan volgen, om straks in de herberg ons aanbod te vergroten.
Rian begon aan een massageopleiding, hoe mooi zou het zijn om straks, tijdens bijvoorbeeld retraites in de herberg, mensen letterlijk te laten landen in hun lijf? Marianne startte met een opleiding in TRE© (Tension & Trauma Releasing Excercises) waarmee ze mensen kan leren hoe ze zelf spanning of stress in hun lichaam, kunnen loslaten
Zo werd het plaatje langzaam rijker. We droomden niet alleen van een plek, maar ook van wat daar kan plaatsvinden aan activiteiten: retraites, (creatieve) workshops en trainingen. Met ruimte voor ontspanning, heling, verbinden en verdiepen.
